شهرداری باید در راستای توسعه ورزش، تسهیل امور مربوط به آن و ایجاد ساختارهای لازم برای ورزش مانند ساخت سالن ورزشی یا زمین های ورزشی روباز تا می‌تواند سرمایه‌گذاری کند. ولی اگر شهرداری بخواهد شخصا قهرمان پروری یا باشگاه داری کند در وظایف دستگاه های متولی این امر، دخالت مستقیم کرده است.
تغییر در شرایط زندگی و اسـتفاده از انـواع و اقسـام ماشین ها، باعث گسترش بی تحرکی و زندگی غیرفعال شده؛ بنابراین توجه به نقش محوری ورزش و فعالیت بدنی بر حفظ سلامت، اهمیت بسیاری دارد.
انتخاب نوع نگاه ورزش قهرمانی یا همگانی متاسفانه در این سالها تبدیل به یک نگاه شخص محور شده و هر متولی، بر اساس علاقه خود در یکی از این موارد ورود می کند. این در حالیست که قانون به صراحت توسعه سلامت اجتماعی و اوقات فراغت را برای مجری تبیین نموده و تبیین آن یعنی توسعه ورزش همگانی.
معتقدیم اگر ورزش همگانی بصورت فراگیر و در لایه های مختلف زندگی شهری و بر اساس خلاقیت های متنوع و البته کارآمد و بدور از رفتار گزارش دهی و آماردهی های غیر واقعی روند رو به رشد خود را انجام دهد، قطعا در حفظ شاخص های سلامت در زندگی شهری و آپارتمان نشینی و کاهش معضلات اجتماعی اثر گذار خواهد بود.
اگر قرار است در ورزش قهرمانی نیز ورودی داشته باشد شایسته است در کشف استعدادها به هیئت های ورزشی و ورزش دانش آموزشی کمک کرده و حداکثر با 20 درصد توان زمینه ی، رشد استعدادها را فراهم نماید.
واگذاری اماکن ورزشی به قهرمانان ملی و بین المللی و بیرون کشیدن پیشکسوتان ورزش از دل منازل ایشان، برای واگذاری مدیریت اماکن ورزشی و بهره مندی از دانش و مهارت ایشان، خود کمک نرم افزاری به ورزش قهرمانی است، اما آنچه مهم و قابل انکار نیست توجه به ورزش همگانی است.